Tüm İnsanların Ortak Özelliği

Kiniklerin görüşüne göre insan; 'ne kimseye muhtaç olacak kadar sahip olmamalı ne de kimseye verecek kadar sahip olmalı dünya malını'. Karmaşıklaştırdığım bu cümle aslında oldukça anlaşılabilir sadelikte. Aslında cümlenin vermeye çalıştığı mesajda bu. Olabildiğine sade olun. Sade olmak; ihtiyacınız olduğu kadarına sahip olmak, gözünüzün açlığıyla boğuşmamak. Kendinizi doyuracak kadar pişirmek, dolaplar dolusu göz kirliliği yaratmayacak kadar kıyafete sahip olmak, hangisi giyeceğim diye düşündürmeyecek kadar yeterli ayakkabıya sahip olmak...

Her insanoğlu ihtiyacını tüketse bu yaşam ağacından, o zaman hayatın ne kadar adaletli olduğunu görürüz. Hareketliliği ruhunda barındıran insanın adaleti dünyadan beklemesi komik. Ağaçtan beslenen insanoğludur. Adalet kavramını ortaya çıkaran insanoğludur. Beraberinde adaletsizliği, açlığı getiren de insanoğludur. Ama ne gariptir ki adaleti dünyadan beklerler. Oysaki dünya insanoğlu olmadan daha adaletli bir şekilde döner. Her yere eşit gün verir.

Olur da hayat ağacından fazladan kopardığın meyve olur o gün ihtiyacı kadar koparamamış biriyle paylaşırsın.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Osidius

Okumaya başlamadan önce kendinize şu soruyu sorun; bazı anılarımı hiç yaşamamış gibi kafamdan siler miyim? Çok zor bir soru aslında. İnsan düşünmeden ''kötü anıları neden kafamın içinde hayatımı zorlaştırması için besleyeyim'' bu cümleleri sarf ediyor ama biraz düşününce o kötü anılar bizi terbiye ediyor, bugün alacağımız her karardan önce düşünmemize sebep oluyor, bugün olduğumuz yerde var olmamıza sebep oluyor; iyi veya kötü. Bulunduğumuz noktadan hoşnut olmasak bile geri dönemeyiz ve olanları unutmak bugünü değiştirmeyecektir. Aslında daha da derin düşündüğünde bu kötü anılardan, kararlardan veya kişilerden acı verici olsa bile, ne olursa olsun, kopamıyoruz. Garip ama... Sevdiğiniz birini düşünün, onu unutmak ister miydiniz? Hayır. Sahip olduğunuz diğer kötü şeyler içinde aynısı geçerli. Belki de insan ister istemez bazı şeyleri değiştirmekten korkuyordur, bugün duyduğu acıyla geçmişi değiştirirse bugününde ne olacağını bilememesinden. Belki de bazı şeyle

Devamı

İyi İnsanlar Hala Hayatta

Doğrusu bu kulağa çok yabancı ve yalancı geliyor. Şaşılır ki bu doğru. Birkaç gün önce arkadaşımla ''insanlardan ne kadar nefret ettiğimizden, onların ne denli kötü olduklarından'' bahsediyorduk. Tanrının bize cevabı güzel oldu. Tüm gün bir yılda görebileceğimiz kadar güzel insan gördük. Bence en önemlisi sokak sanatçısının gözümüze iliştirdiği o andı. Kemanın canlı sesi insanları yanına çağırmaya yetmiyordu. Keman kutusunda birkaç bozukluk ve bir kağıt paradan hariç adamın sanat aşkı vardı. Günün sonuna denk geldiği için verecek hiç paramız kalmamıştı. Cüzdanlarımızın boş olmasına gülerken sokak sanatçısına doğru yaklaşıp borç para isteyen genç dikkatimizi dağıttı. Sokak sanatçısı hiç tereddüt etmeden keman kutusundaki tek kağıt parayı o gence uzattı ve karşılığında gülümseme ve minnet aldı. Hiçbir şey olmamış gibi kemanını çalmaya devam etti. Gerçi kimsede onu beklemiyordu ama biz bekliyorduk. Hi

Devamı

Küçük Çocuklar

Yıllar geçmesine rağmen aklımdan silinmeyen bu anı hala kafamda tazeliğini koruyor. Arkadaşlarımla yolda yürürken yanımızdan annesi ve kardeşiyle bir yerlere giden çocuğun söyledikleriyle birbirimize anlamsızca baktık. Kardeşi ağlayan çocuk, kardeşine doğru tüm öğrenmişliğiyle : '' Şimdi istediğin gibi ağla büyüyünce ağlayamayacaksın zaten'' dedi. Büyük olasılıkların doğurduğu ihtimalle çevresindeki büyüklerin zor zamanlarında göz yaşlarını yuttuklarını görmüştü. İstemeden yanlış şeyler öğretmişlerdi o insanlar, o küçük çocuğa. Gözyaşlarından utanmayı öğretmişlerdi belki de. Ama yanlışı öğrendiği kesindi. Gülerken utanmayan bunca insanın ağlarken saklanması ne anlamsız. Kim öğretmiştir bunca insana ağlamanın güçsüzlük olduğunu? Kim ona inanmıştır?

Devamı

Anna

Bu Blogda Ara